Bilgi, günümüz küresel rekabet ortamında bir adım önde olmak ve avantaj saglamak açısından en önemli güçlerden biridir. Bilgiyi üreten ve onu katma degere dönüstürebilen isletmeler, toplumlar ve ülkeler rekabet üstünlügü elde edebilmektedirler. Bir ülke açısından gelismislik, bilim ve teknolojiye verilen önemle yakın iliski içerisindedir. Bu noktada Ar‐Ge büyük bir önem arz etmektedir. OECD tarafından, "bilgi dagarcıgını artırmak amacıyla sistematik olarak sürdürülen yaratıcı çalısma ve bu bilginin yeni uygulamalar yaratmak için kullanılması" olarak tanımlanan Ar-Ge, büyüme ve gelisme için gerekli temel unsurlardan biridir. Ar-Ge’ye yapılan yatırımlar ile bir katma deger olusturulmasında insan kaynaklarının hem niteligi hem de niceligi büyük önem tasımaktadır. nsan kaynakları hem bilginin üreticisi olmaları hem de bilginin kullanımı ve ekonomik degere dönüsmesinde anahtar rolü
üstlenmeleri sebebiyle Ar-Ge faaliyetlerinde en önemli unsurlardandır. Bu makalenin amacı günümüzün sert ve a
1. Bakan, İ. Ve Kurtulgan, İ.F. (2010). Enerji Sektöründe Stratejik İnsan Kaynakları Oyuncularının Rolü ve Önemi, Eraslan, İ. H. (Editör). Sürdürülebilir Rekabet Avantajı
Elde Etmede Enerji Sektörü: Sektörel Stratejiler ve Uygulamalar, URAK Derneği Yayınları, İstanbul, 1191-1214
2. Bilim Teknoloji İnsan Kaynağı Strateji Belgesi (2010). “2011-2016 Bilim ve Teknoloji İnsan Kaynağı Stratejisi ve Eylem Planı”, TÜBİTAK, Aralık 2010, Ankara
3. Şimşek, M.Ş. ve Öge, H.S. (2007). Stratejik ve Uluslararası Boyutları İle İnsan Kaynakları Yönetimi, Gazi Kitabevi, Ankara.
4. Bayraktaroğlu, S. (2006). İnsan Kaynakları Yönetimi, 2.Baskı, Sakarya Yayıncılık, Adapazarı
5. http:// www.arge10.com/viewpage.php?page_id=8, “Ar-ge nedir?”, Erişim tarihi:15.12.2011.
6. Ercan, M. (2008). “Dünya ve Türkiye’de Ar-Ge”, Durum Dergisi, Ocak Sayısı
7. Tokmak, İ. (2008). “Stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminin İşletmelerin Yenilikçilik Yeteneğine Etkisi Ve Elektronik Sanayisine Yönelik Bir Araştırma”, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora tezi.
8. Chi, H., Lan, C-H., Dorjgotov, B., (2011). “The Influences of Organizational Culture and Human Resource Development on R&D organizational Effectiveness – the Mediating Effect of Knowledge Management”, Journal of International Management Studies, Vol.6
No.3
9. Ülgen, Hayri ve Mirze, Kadri S.(2007), İşletmelerde Stratejik Yönetim, Arıkan BasımYayım, İstanbul.
10. Yeniçeri, Ö. ve İnce, M. (2005), Bilgi Yönetim Stratejileri ve Girişimcilik, IQ Kültür Sanat Yayıncılık, İstanbul
11. Altın, O. ve Kaya, A.A.(2009), “Türkiye’de Ar-Ge Harcamaları Ve Ekonomik Büyüme Arasındaki Nedensel İlişkinin Analizi” Ege Akademik Bakış, 9(1),ss.251-259.
12. Yaşar, M. (1999). “İşletmelerde 2000’li Yılların En Önemli Rekabet Stratejisi: Yenilikçilik”, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
13. Şimşek, M.Ş. (2002), İşletme Bilimlerine Giriş, Günay Ofset, Konya.
14. Zibiao, L., Baomin, H. Ve Meng, X. (2011). “The Relationship of Regional R&D Resources and Patent Output: A Case Study of Hebei Province”, E -Business and E -Government (ICEE), International Conference, 6-8 May 2011,1-4.
15. Pfeffer, J. (1995). Rekabette Üstünlüğün Sırrı: İnsan, Çev., Sinem Gül, 2. Baskı, Sabah Kitapları, İstanbul.
16. Bayhan, Deniz B. (2004), Teknoloji, Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği, Ankara
17. Çelme, Burçin ve İşevi, Semih A. (2005), “Entellektüel Sermaye İle Rekabeti Yakalamak”, I. ÜNAK Genel Konferansı, 11 Ekim 2002, 19 Mayıs Üniversitesi,http://kaynak.unak.org.tr/bildiri/unak02/u02-0.pdf(15.12.2011).
18. http:// www.mess.org.tr/ti.asp?eid=2928&icid=2928, “Ar-Ge Desteklerine Daha Fazla Önem
Verilmeli”, MESS İşveren Gazetesi, Erişim tarihi:15.12.2011.
19. Yanardağ, Ö. ve Süslü, B. (2007), “Teknolojik Yeniliklerin Araçları: Türkiye Üzerine Bir inceleme”, Dokuz Eylül Üniversitesi SBE Dergisi, c.9, s.4, ss. 247-268
20. Yanardağ, Ö. ve Süslü, B. (2007), “Teknolojik Yeniliklerin Araçları: Türkiye Üzerine Bir inceleme”, Dokuz Eylül Üniversitesi SBE Dergisi, c.9, s.4, ss. 247-268
21. Yücel, İ.H., (2006). “Türkiye’de Bilim Teknoloji Politikaları Ve İktisadi Gelişmenin Yönü”, Sosyal Sektörler Ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü Yayın No. Dpt: 2690,
http://ekutup.dpt.gov.tr/bilim/yucelih/bilim.pdf.
22. Nunes, P.M., Serrasqueiro, Z., Mendes, L. ve Sequeira, T. N. (2010). “Relationship Between Growth And R&D İntensity İn Low-Tech And High Tech Portuguese Service SMES”, Journal of Service Management, Vol. 21 No. 3, 291-320.
23. Can, H. ve Güney, S. (2007), Genel İşletme İlkeler, Kavramlar, Kurumlar, Arıkan Yayınları, İstanbul.
24. Güleş, H.K. ve Bülbül, H. (2004), Yenilikçilik: İşletmeler İçin Stratejik Rekabet Aracı, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara
25. Seviçin, A. (2006), “Kaynaklara Dayalı Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi” ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 2, Sayı 3, ss. 183-197
26. Zerenler, M,. Türker, N. ve Şahin, E. (2007), “Küresel Teknoloji, Araştırma-Geliştirme (ArGe) ve Yenilik İlişkisi”, Selçuk Üniversitesi SBED, sayı 17, ss.653-668.
27. Arslanhan, S. Ve Kurtsal, Y. (2010). “Güney Kore inovasyondaki başarısını nelere borçlu? Türkiye için çıkarımlar”, TEPAV Politika Notu, Eylül 2010.
28. TOBB (Türkiye Odalar Ve Borsalar Birliği) (2004). Teknoloji Geliştirme ve Yenilik Destekleri Rehberi, Sayı 3.
29. Taşkın, H. ve Adalı, M.R. (2004), Teknolojik Zeka ve Rekabet Stratejileri, Değişim Yayınları, İstanbul.
30. Vizyon 2023 Teknoloji Öngörü Projesi (2005). “Eğitim Ve İnsan Kaynakları Sonuç Raporu Ve Strateji Belgesi-EİK”, TÜBİTAK, Ocak 2005, Ankara.
31. http://www.turktrade.org.tr/tr/magazine/e53636bb-a261-4729-be59 4f6df32577af/ocak-
2008.aspx.
32. Çakmak, Ö. (2008), “Eğitimin Ekonomiye Ve Kalkınmaya Etkisi”, D.Ü.Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi 11, 33-41.
33. Şimşek, Ş. ve Çelik, A. (2010), Genel İşletme, Eğitim Akademi Yayınları, Konya.
34. Ayhan, A. (2002). Dünden Bugüne Türkiye’de Bilim-Teknoloji ve Geleceğin Teknolojileri, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş. İstanbul.
35. Altuntuğ, N. (2009), “Rekabet Üstünlüğünün Sürdürülmesinde Yeteneklerin Rolü: Yetenek Yönetimi Yaklaşımı”, SDÜ İİBF Dergisi, c.14, s.13, ss.445-460.
36. Kaya, M. (2009). “Araştırma ve Geliştirme (Ar&Ge)”, 26. Türkiye-AB İstişare Komitesi Toplantısı, 27 - 28 Nisan 2009, İstanbul.
37. Gök, S. (2006). 21.Yüzyılda İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayıncılık, İstanbul
38. Keçecioğlu, T. (2006). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi İKY İle Rekabetçi Avantaj Kazanmak, 2.Baskı, Sistem Yayıncılık, İstanbul.
39. Morris, T. (2004). Aristo General Motors’u Yönetseydi İş Dünyasında Yeni Bir Ruh, (Çev.) G.G.Özbilun, Alteo Yayıncılık, İstanbul.
40. Budak, G. (2008). Yetkinliğe Dayalı İnsan Kaynakları Yönetimi, Barış Yayınları, Fakülteler Kitabevi, İzmir.
41. Akbulak, Y. ve Akbulak, S. (2010) “Türkiye’nin Rekabet Gücü Bağlamında Araştırma ve Geliştirme (Ar-Ge) Faaliyetlerinin Özendirilmesi”, Finans Politik Ekonomik Yorumlar Dergisi, 47 (544) Haziran, 7-14.
42. Bayraç, A. (2008). İşletmelerde stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminde Eğitim ve Geliştirme, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
43. Bayraktaroğlu, S. Ve Ersoy, S. (2010).Enerji Sektöründe stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamaları, Eraslan, İ. H. (Editör). Sürdürülebilir Rekabet Avantajı Elde Etmede Enerji Sektörü: Sektörel Stratejiler ve Uygulamalar, URAK Derneği Yayınları, İstanbul, 643-661.
44. Akgemci, T. (2008), Stratejik Yönetim, Gazi Kitapevi, Ankara
45. İGİAD Bülten (2009). “Türkiye’de ve Dünyada Ar-Ge”, Yıl: 7, Sayı:19, Ağustos 2009, Plato Basım, İstanbul.
46. Semiz, S., Okay, Ş. ve Emirza, E. (2008), “İşletmelerde Teknolojik Değişim Ve Bir Alan Araştırması” Akademik Dizayn, 2(2):61-67.
Burayı görüntülemek için üye olarak sisteme giriş yapmanız gerekmektedir.
